Relatief weinig gins hebben de plant mirte (Myrtus communis) als een van hun basiscomponenten. Toen we voor onze VDA2 echter zochten naar originele botanicals die voor een kruidige onderbouw en aromatiek konden zorgen, was de keuze dus snel gemaakt.
Mirte is immers een koppig kruid. Vooral wild groeiend op meestal zeer droge, zonnige locaties in het Middellandse Zeegebied - geografisch uitwaaierend naar heel Midden-Azië, tot aan Noord-Afrika -, ook al wordt hij in onze contreien vaak als sierstruik gecultiveerd. In het wild kan deze veelvertakte, altijd groenblijvende heester zelfs tot 5 meter hoogte bereiken. In ideale condities zelfs pieken tot 7 à 8 meter.
U kan deze struik trouwens herkennen aan zijn eironde of lancetvormige lederachtige bladeren, alleenstaande witte bloemen en blauwzwarte, donkerpaarse bessen.
Heilige krachten
Maar mirte is vooral ook een mystieke plant die in veel godsdiensten als heilig, of toch op zijn minst sacraal, werd beschouwd.
Vereerd door onder andere de aanhangers van het Zoroastrisme – de leer die in Perzië werd geïntroduceerd door de profeet Zarathustra –, maar ook tijdens het Joodse Loofhuttenfeest worden de geurige mirtetakjes gebruikt voor het ‘Loelav zwaaien’.
Volgens de oude Grieken was mirte een gegarandeerde geluksbrenger bij het huwelijk en symboliseerde de vruchtbaarheid, liefde en het ontkiemend leven. Bij feestelijke gelegenheden stak men bijvoorbeeld mirtetakken aan en ontvingen bruiden mirte in de vorm van gevlochten kransen. Gelijkaardige kransen werd ook geschonken aan ‘heldhaftige strijders’, omdat deze altijdgroene plant eveneens symbool stond voor onsterfelijkheid, levensadem en wedergeboorte.
Bij onze Romeinse drinkebroers was mirte dan weer een van de kruiden die ze gebruikten om hun meestal zure, voor onze moderne verhemeltes waarschijnlijk ondrinkbare wijnen, te aromatiseren. En voor wie de bijbel nog leest: mirte wordt in het Oude Testament zeker zes keer vermeld, bijna altijd in een positieve betekenis.
In geuren en kleuren
Mirte heeft echter ook 1.001 toepassingen. Deze heester bevat immers veel etherische olie – o.a. de leerachtige bladeren zijn dicht met oliekliertjes bezet –, evenaals hars-, looi- en bitterstoffen.
Zo levert 100 kilo mirtebladeren ongeveer 10 gram etherische mirte-olie op.
En daar zijn parfumeurs en cosmeticaontwerpers al sinds mensenheugenis dol op. Zelfs amateurs drogen nu nog altijd geregeld de mirtebladeren- en bloemen en bewaren ze, zoals lavendel, in zakjes of geurdoosjes om een tijdlang fijne aroma’s te verspreiden.
Gek genoeg is er anno 2019 geen sprake van eenzelfde populariteit in de hedendaagse drankenbusiness, zeker niet als hoofdbestanddeel. Alleen op Sardinië wordt van de ronde, donkerkleurige bessen de Mirto-likeur gemaakt.
De gedroogde, vrij zoete bloemen worden wel culinair verwerkt in sauzen, siropen en salades, terwijl men in sommige delen van Italië zelfs graag de bloemknoppen eet. De besjes worden dan weer, net zoals jeneverbessen trouwens, meegekookt. Mirtetakjes van hun kant worden zoals rozemarijn of tijm toegevoegd aan gebraden of gegrild vlees, terwijl de bladeren à la laurier in hun geheel of vermalen worden gebruikt.
Superman in het glas
Maar als we de oude geschriften mogen geloven is mirte vooral een geneeskrachtige superman plus een soort ziel en lichaam reinigende Mister Proper. Geschikt voor zowel inwendig als uitwendig gebruik.
Al eeuwen wordt bijvoorbeeld vol lof geschreven over de zuiverende, desinfecterende kracht van de mirte-olie die vooral zwakke luchtwegen verlichting brengt en zelfs angstaanvallen zou temperen. In India wordt mirte soms medicinaal ingeschakeld bij hersenziekten, met name epilepsie.
Verder circuleren er in de volksgeneeskunde talrijke recepten voor mirtethee als tonicum. Het zou immers een slijmoplossend middel zijn dat helpt tegen infecties van de bronchiën, bij tandvleesontsteking en aambeien, terwijl de stukgewreven bladeren naar verluidt ook helpen bij hardnekkige acné of psoriasis. En ook het inslaapproces zou vlotter verlopen als er mirte-olie in het spel is.
Maar ook recentere research toonde aan dat deze plant misschien over ongeziene antibiotische kwaliteiten beschikt, werkzaam bij o.a. urineweginfecties, spijsverteringsproblemen, vaginale afscheiding, bronchiale congestie, sinusitis en droge hoest.
Of dit allemaal urban legends zijn of sympathiek bijgeloof betreft, wij hebben bij de compositie van onze gin vooral oog – correcter: neus en tong – gehad voor de fijne kruidigheid van deze unieke plant.
En we beschouwen het slechts als toevallige bonus dat we bij elk glas VDA2 onze gezondheid misschien optimaliseren…
